Maciej Kukla, rocznik 1969, absolwent szamotulskiego liceum i Studium Nauczycielskiego. Studiował pedagogikę na Uniwersytecie Szczecińskim (kierunek praca socjalna). Przez kilka lat pracował w Szkole Podstawowej w Brodziszewie, potem prowadził zajęcia kulturalne i kierował świetlicą w Domu Dziecka w Szamotułach. Od pięciu lat mieszka poza naszym regionem.

Maciej Kukla tak pisze o swoich zainteresowaniach i o związku z Szamotułami:

Sztuka w różnych wymiarach i formach jest ze mną od zawsze. Zrobiłem kilka udanych przedstawień ze zdolną młodzieżą z Domu Dziecka, kilka fajnych wystaw malarskich w ramach koła plastycznego z prowadzącym prof. Ratajczykiem, o którym jeszcze wspomnę, we współpracy z kierownikiem artystycznym śp. Janiną Foltyn prowadziłem zespół folklorystyczny złożony z podopiecznych Domu Dziecka. Przy tej okazji pozdrawiam Tomka Kuźniaka, świetnego klarnecistę, który przez wiele lat prowadził zajęcia z gry na instrumencie dla młodzieży z Domu Dziecka. Powinienem wspomnieć epizody muzyczne, które miały miejsce w moim życiu. Miałem przyjemność pisać teksty, śpiewać, występować: z Marionem, Waldkiem, Sławkiem, Andrzejem, Jarkiem i innymi wspaniałymi ludźmi. Trzeba również wspomnieć o WGT Szamotuły’ 90, gdzie próbowaliśmy lokalnie realizować pierwsze twórcze projekty w innej rzeczywistości…

Oczywiście, najdłużej trwa moja przygoda z poezją. Na poszczególnych etapach życia różnie to wyglądało. Oprócz pisania dla siebie, do szuflady, pisałem też dla kogoś (personalnie), czasem coś na FB. W roku 2008 byłem w jury konkursu literackiego, organizowanego przez Parafię św. Krzyża dla młodzieży szamotulskiej. W 2011 roku udało nam się z tej okazji wydać pokonkursowy tomik poezji uczestników i członków jury „Z myśli i z serca”. Pozdrawiam Kasię Renn ‒ poetkę i animatorkę kultury, z którą organizowaliśmy konkurs. Pisałem również wiersze do kilku wystaw malarskich.

Od dwóch lat oprócz poezji mój czas wypełnia współpraca z prof. Grzegorzem Ratajczykiem, malarzem i wykładowcą Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu. Reprezentuję jego interesy artystyczne. Przy okazji zapraszam do odwiedzenia naszej galerii internetowej pod adresem gregor.netgallery.eu

W Szamotułach, niestety, nie mieszkam już od kilku lat, ale jestem na bieżąco z tym, co się dzieje w moim rodzinnym mieście. Mam tu rodzinę i wielu znajomych. Mam oczywiście kilka ulubionych miejsc, do których zawsze zaglądam, ilekroć odwiedzam Szamotuły. Idę wtedy do naszej Kolegiaty (dzisiaj Bazyliki), odwiedzam cmentarz i bliskich, Gościniec Sanguszko, gdzie zawsze czuję się jak w domu.

Myślami zawsze odwiedzam również miejsce nieistniejące już, a mianowicie strych u jednego z moich najlepszych kumpli, gdzie zawsze spotykaliśmy sie gromadnie, żeby kreatywnie spędzać czas…w okresie PRL-u obmyślaliśmy plany neutralizacji lokalnych działań władzy, a w antraktach zawsze towarzyszyła nam poezja własna albo ulubionych buntowniczych twórców jak Stachura. Utożsamiając się z jego poezją, czuliśmy się wolni, choć często z tej wolności nie potrafiliśmy odpowiednio korzystać…, ale to już zupełnie inny temat. Lubiliśmy również bardzo poetów krakowskich ‒ Adama Ziemianina i Józefa Barana, z tą poezją również wiążą się niezapomniane chwile…

Moimi niedoścignionymi Mistrzami są: Wojciech Młynarski, Jeremi Przybora oraz Agnieszka Osiecka (kolejność przypadkowa). Myślę, że można ich odszukać w niektórych moich tekstach.

Dziękuję za możliwość podzielenia się z Wami moją poezją.

Pozdrawiam  

Maciek