Damian Kłaczkiewicz

Zainteresowanie sztuką pojawiło się u mnie późno, bo dopiero w czasach licealnych, jednak szybko zrozumiałem, że jest to coś, co chciałbym robić przez resztę moich dni. W czasie studiów poznałem wiele różnych technik, za pomocą których można wyrażać siebie. Jednak największą wartością okazały się spotkania z ludźmi pełnymi pasji i różnego poglądu zarówno na sztukę, jak i na życie. Zrozumiałem, że sztuka to stan umysłu i sposób myślenia o świecie, jednak trochę czasu zajęło mi uświadomienie sobie, jak to patrzenie przełożyć na formę.

Cały czas staram się tworzyć i rozwijać swój warsztat. Działam w takich mediach artystycznych jak malarstwo, grafika, rysunek i plakat. Ten ostatni stał się mi najbliższym medium, bowiem wymaga połączenia skonkretyzowanej myśli, uproszczonej do symbolu, a jednocześnie umożliwia wykorzystanie wielu form wyrazu artystycznego. Pomysł często okazuje się ważniejszy niż forma.

Moja twórczość podąża jednocześnie w różne strony. Z jednej ‒ zajmuję się grafiką i plakatem społecznym, komentującym wydarzenia teraźniejsze, jak i przeszłość. Z drugiej ‒ podążam ścieżką obraną już w czasach studenckich:  na moich obrazach pojawia się szum ‒ twór zaczerpnięty z telewizorów, zakłócenie powstałe w wyniku poszukiwania sygnału. Te migoczące i skaczące fragmenty rzeczywistości  w moich pracach są metaforą przepływu danych i myśli, w których my sami i cały świat jesteśmy zanurzeni. Szumy pojawiają się jako element wszechobecny, spośród płynącego strumienia zdarzeń, zachowań zawsze trzeba dokonać jakiegoś wyboru, który staje się kolejnym elementem szumu. Szum jest również coraz szybszym i rozedrganym światem, który nas otacza i w którym trudno odnaleźć jakieś pewne wartości. Jesteśmy w nim zagubieni i ciągle czegoś poszukujemy…

Bez znaczenia jednak, w jakiej dyscyplinie próbuję coś powiedzieć, inspiracją i siłą napędową jest dla mnie zawsze moja rodzina.

Żyję i pracuję w małym miasteczku Szamotuły, gdzie w ciszy i spokoju mogę tworzyć swoje prace i jest mi z tym całkiem dobrze.