Stacja VII neogotyckiej drogi krzyżowej.

Fragment ołtarza Matki Bożej. Jest to wierna kopia barokowego ołtarza ‒ dzieła franciszkanina Antoniego Swacha (1701 r.). Ołtarz trójkondygnacyjny, z czarnego drewna, z bogatymi snycerskimi ornamentami. W bocznych polach ołtarza ‒ obrazy św. Stanisława Biskupa i św. Wojciecha Biskupa oraz św. Szczepana i św. Wawrzyńca, namalowane przez Adama Swacha (brata Antoniego). W centralnym miejscu, w bogato zdobionej, posrebrzanej ramie z 1970 r. znajduje się Obraz Matki Bożej Pocieszenia „Szamotuł Paniˮ. Kopię ołtarza w 1988 r. wykonał Henryk Hagel.

Figurka św. Sebastiana z późnorenesansowego  ołtarza św. Barbary (XVII w.) ‒ nawa Matki Bożej. W środku obraz św. Barbary z XIX w., po bokach figury św. Jana Chrzciciela i św. Sebastiana. Na kolumienkach płaskorzeźby 12 apostołów, na gzymsie rzeźby dwóch proroków oraz figura św. Barbary. Zwieńczenie (w miejsce zniszczonego) w 1995 r. wykonał Henryk Hagel.

Płaskorzeźba na podstawie kamiennego ołtarza posoborowowego (stołu eucharystycznego), wykonanego w latach 70. XX w. przez Eugeniusza Olechowskiego  ‒ prezbiterium.

Drzwiczki największego konfesjonału, przy wejściu od strony kruchty ‒ nawa Matki Bożej.

„Ucieczka do Egiptuˮ ‒ płaskorzeźba znajdująca się w antepedium (dolnej części) późnobarokowego ołtarza św. Józefa (XVIII w.) ‒ nawa św. Krzyża.

Baldachim nad amboną, całość w stylu neogotyckim. Ambonę wykonano w warsztacie w Berlinie, 1893 r.

Kartusz z herbami w zwieńczeniu późnorenesansowego nagrobka Jakuba Rokossowskiego (k. XVI w.) ‒ na styku prezbiterium i nawy głównej. Wykonany z piaskowca i czerwonego marmuru przez włoskiego rzeźbiarza Hieronima Canavesiego nagrobek przedstawia wielkiego podskarbiego koronnego jako rycerza w tradycyjnej zbroi z buławą, mieczem i hełmem. Łaciński napis na płycie wymienia zasługi zmarłego.

Fragment polichromii wykonanej na ścianach bocznych nawy głównej w 1952 roku według projektu Wacława Taranczewskiego. Scena wskrzeszenia Piotrowina przez biskupa Stanisława umieszczona jest na bocznej ścianie prezbiterium (od strony zakrystii).

„Ofiarowanie w świątyniˮ ‒ alabastrowa płaskorzeźba z późnorenesansowej chrzcielnicy (XVI w., cokół i drewniany wazon z początku XIX w.). Chrzcielnica wykonana jest z piaskowca w kształcie kielicha. Pozostałe  płaskorzeźby: „Hołd Pasterzyˮ, „Hołd Trzech Króliˮ, „Obrzezanieˮ, „Ucieczka do Egiptuˮ.

Drewniana figura Mojżesza ‒ XX-wieczna rzeźba Ignacego Pikusy, umieszczona w nawie Matki Bożej w zagłębieniu filaru podtrzymującego chór.

Oko Opatrzności i dwa aniołki ‒ zwieńczenie późnobarokowego ołtarza św. Józefa (XVIII w.) ‒ nawa św. Krzyża. W centralnej części ołtarza znajduje się rzeźba św. Józefa z Dzieciątkiem na ręku.

Fragment spiżowej płyty nagrobnej wojewody poznańskiego Andrzeja Szamotulskiego, wykonanej w 1505 r. w słynnym warsztacie Vischerów w Norymberdze ‒ ściana nawy Matki Bożej.

Płaskorzeźba gipsowa Matki Bożej ze św. Stanisławem Kostką, poświęcona rodzinie Kościelskich, wykonana w 1924 r. przez Marcina Rożka ‒ ściana nawy Matki Bożej, za wejściem z kruchty.

Fragment neogotyckiego ołtarza św. Krzyża, wykonanego w warsztacie berlińskim. W centralnym punkcie ołtarza rzeźba Jezusa ukrzyżowanego, po bokach w wieżyczkach ‒ Matki Boskiej i św. Marii Magdaleny. Ołtarz postawiony w 1886 roku, dar p. Kościelskiej ze Śmiłowa.