Mirosława Prywer (z domu Sibilska) urodziła się w 1941 roku w Ostrorogu. Liceum Ogólnokształcące im. ks. Piotra Skargi ukończyła w 1959 roku. Ukończyła fizykę na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu i pracowała jako nauczycielka, najpierw w Gostyniu, a następnie w Poznaniu: w szkole podstawowej i Liceum Ogólnokształcące nr 2. W tej ostatniej szkole prowadziła Koło Młodych Poetów (1989-1992), była opiekunką Koła Literacko-Teatralnego „Otwarty Krąg” (1994-1998), wyreżyserowała 13 spektakli poetycko-muzyczne (do własnych scenariuszy). Wydała kilka tomików poezji: Bursztynowy rozsypaniec (1990), Ptaki nadziei (1993), Spóźniony sen (1995), Dotyk szarości (1998), Podróż liryczna (2000), Rytm Ziemi (2002), Światło pamięci (2011) i Mój mały wielki kosmos (2018). Jej wiersze znajdują się również w zbiorach poetyckich, wybrane utwory zostały przetłumaczone na języki obce. Była redaktorem  Almanachu  Młodych Otwarty  Krąg (I ‒ 1995 , II – 1997, III – 2006 ) i tomiku poezji Symfonia czasu, przygotowanego na 90-lecie II LO, zawierającego wiersze uczniów, absolwentów i przyjaciół szkoły (2009). Laureatka Turnieju Jednego Wiersza 14. Międzynarodowego Listopada Poetyckiego w Poznaniu. Od 1989 r. należy do Nauczycielskiego Klubu Literackiego w Poznaniu. W 1996 r. została  członkiem  Związku  Literatów  Polskich. W latach 1996 – 2005  pełniła funkcję Skarbnika Poznańskiego Oddziału ZLP. Była  współorganizatorem dziesięciu Międzynarodowych Listopadów Poetyckich.

Wybór wierszy Mirosławy Prywer

(por. także Wiersze o regionie szamotulskim)

MEMENTO

Dobre chwile
zamieszkały w przeszłości

pamięć je odwiedza
pielęgnuje cierpliwie
przytula do serca
przesyła gorące
e-maile i sms-y
zaprasza do powrotu
blask cieniom przywraca

nic dwa razy się nie zdarza
mówią prawdę poeci

BILANS

W czas przemyśleń
nad przewrotnym losem
warto dokonać bilansu
zysków i strat
Nad koszem straconych szans
rozwiesić welon zapomnienia
Zachłannie pić dobre wspomnienia
uśmiechać się do kwiatów i słońca
a pogodny błękit nieba
dopilnuje oazy spokoju

WIOSNA

Wiosna snuje się po ziemi
zielenieją radośnie jej oczy
gdy biały przebiśnieg
wychyla się z pod śniegu
a przylaszczka wspina na rabatki

Pierwiosnki i krokusy spieszą
przywitać się ze słońcem
Forsycja rozwiesza złote kolczyki
dwoi je i troi nigdy nie ma dość

Nawet szpak powrócił by śpiewać
różowym kwiatom brzoskwini
a białe kwiaty wiśni strąca na ścieżkę
Zielone oczy wiosny dziwią się
że ziemia znowu pokryła się bielą
jakby wróciła śniegowa koronka

LATO

W kaskadach zieleni
wkroczyło dumne lato
rozplata złote włosy zbóż
wpina w nie czerwone maki
i błękitne chabry
czasem fioletowy kąkol
przymierza do skroni

Szepczą zachwycone trawy
drzewa razem z ptactwem
wyśpiewują pieśni
a górskie strumyki
szemrzą ciche wspomnienia
o wędrowcach którzy
szukali straconego czasu

PRÓŻNOŚĆ

Jesień przymierza suknie
sprawdza w jakim kolorze
będzie jej do twarzy
Czy założyć wielobarwną
podarowaną przez lato
czy rdzawo – brązową
lśniącą w promieniach słońca

Osty i jarzębiny
wyrażają swój podziw
a srebrne nitki babiego lata
otaczają dorodne ramiona

Paradą znudziły się
rozbrykane wiatry
szarpią suknie
miotają ich strzępy
po ścieżkach i rowach

Przewrotne deszcze
zmywają kolory
topią je w błotnej kąpieli
niosą zamyślenie
nad próżnością świata

SEN

W noc zimową
księżyc wyłuskuje perły
z oszronionych traw
nadwarciańskiej łąki
Mgielna otulina
stroi drzewa w diamenty

Srebrzą się szyby w oknie
a na ścianach pokoju
wirują tajemnicze cienie

W moim śnie wędruję
boso po śniegu
do baśniowej krainy
zakładam diamentową kolię
perłowy dywan lśni
pod moimi stopami

Zagarniam fortunę
do komory serca
by czerpać z niej
w dni słoty i smutku

GRECKIE ZAUROCZENIE

Mistycznie spleciona
tajemnicza starożytność
z szaloną współczesnością

powietrze nasycone
zapachem dzikich kwiatów
rozłożyste gaje oliwne
i wysmukłe cyprysy
zielenią koją wzrok
wszechpotężny dźwięk fal
muska koronkowy brzeg

blask słońca
odkrywa skarby
ukryte w każdym zakątku
światło igra z wodą
rozlewa się łagodnie
po zboczach gór
Nie umiem odpowiedzieć
na pytanie
czy natura
dominuje nad człowiekiem
czy jest mu posłuszna

BUNT

Staczasz się w otchłań
akceptując rozrastanie
macek przemocy i nienawiści

dopada cię strach
o różowy świt
i bezpieczną noc

Bunt przeciw przemocy
wyzwoli zapomniany
instynkt walki

Przegra ten
Kogo omota lęk

ODPOWIEDŹ

Wytnij chore tkanki pamięci
zdrowe ubierz w zieleń nadziei
i purpurę trwania
posłuchaj pieśni ziemi
a słowa zbudzą się
z kamiennego snu
na ikarowych skrzydłach
poszybują do gwiazd

znajdziesz prostą odpowiedź
na pytanie o sens istnienia

KOLORY

Jakie barwy dominują
w moim życiu
czy błękit
ze słoneczną aureolą
przepełniony optymizmem
czy czerń
smutkiem przewiązana

kolory
pojawiają się na przemian
tak jak zmienia się pogoda
chociaż ona
nie ma na to wpływu

tylko moje wnuki
dwa słoneczka
rozjaśniają myśli
wtedy nucę słowa piosenki
… chodź, pomaluj mój świat…
i tęcza oplata mój dom

GWIAZDY PODWÓJNE

 W gwiazdozbiorze Łabędzia
przez niewielki teleskop
zobaczysz podwójną gwiazdę
o imieniu Albireo A i B
jaśniejsza świeci bursztynowo
druga zielono-niebiesko

W mojej galaktyce
pojawiły się dwie nowe planety
Tymek i Pawełek
Energię potrzebną do wzrostu i rozwoju
czerpią z dwóch źródeł

NIEPEWNOŚĆ

Nie poznasz do końca
tajemnicy Kosmosu
badacze mówią
że Pluton nie jest
dziewiątą planetą
naszego Układu
jest tylko
razem z wieloma ciałami
obiektem transneptunowym

Jaką rolę pełni
obywatel świata
Czy jego miejsce
i znaczenie
jest zawsze określone
Jak go widzą inni
Czy mogą być pewni
swojego rozpoznania

PYTANIA

W bezsenne noce
spoglądam w niebo bez chmur
migocące gwiazdami
nieważne jaki miesiąc
panuje na ziemi
Czasem nieboskłon przecinają
ukośnie świecące znaki
Zbliżają się do mnie
jeszcze chwila a poznam
tajemnice Kosmosu

Rano szukam w Internecie
czytam:
to cząstki materii
wdzierają się
do naszej atmosfery
może pochodzą
od dawno rozproszonej komety

Gdzie jest ich źródło
głowią się uczeni
znajdują powiązania
nadają piękne imiona
jakby to były żywe istoty:
sierpniowe Perseidy
listopadowe Leonidy
wiosenne Lirydy
czy Akwarydy pochodne
Komety Halleya

Drążę temat w kolejnych dniach
stawiam sobie pytania
ciągle bez odpowiedzi

MIKROKOSMOS

1

Dawniej filozof nazywał tak świat człowieka
przeciwstawiony ciałom niebieskim

Biolog do mikrokosmosu zalicza
drobnoustroje obserwowane pod szkiełkiem
odróżnia go od świata owadów
widzianych gołym okiem

Dla fizyka mikroświatem są cząstki
o rozmiarach nie większych od atomów
cząstki elementarne lub ich związki –
jądra atomowe

2

Wiruję wraz z Ziemią wokół Słońca
piętrzą się tajemnice
świat opisywany przez biologów
zadziwia mnie
nauczyłam się w nim być
chociaż drobiny pod szkiełkiem
mogą głosić śmierć

3

Największe niespodzianki
niosą mikrocząstki

Ich świat jest inny
nie zachowuje się jak
otaczająca nas rzeczywistość

Zadaję sobie pytanie
czy potwierdzono istnienie
cząstki elementarnej –
bozonu Higgsa
nazywanej Boską cząstką
Ona miałaby powodować łączenie
pojedynczych atomów w materię
i wyjaśnić jak powstał Wszechświat.

ATAKI NA ZIEMIĘ

Ślady meteorów
znaczone na niebie
niosą zamyślenie
czy to atak na Ziemię
czy przyciąga ona
różne śmieci z Kosmosu

Dobrze spisuje się
nasza atmosfera
jak matka czule
otula nasz glob

Małe ziarenka materii
wyparują z niej
większe tylko rysują
świetlne ślady
Nawet Leonidy wysłane
przez Lwi pazur
z wielką prędkością
nie zadrasną
ziemskiej skorupy

Tylko wielkie bolidy
uderzą w powierzchnię
mogą nawet wyryć
głęboki krater i
nieść spustoszenie

Niektóre wielkie głazy
pędzą przez atmosferę
jawią się jak kule
świecące nawet w dzień
jaśniej od Księżyca
ryczą wtedy głośno
pewne zwycięstwa

Czy atmosfera
zatrzyma taką napaść

METEORYT MORASKO

Przed tysiącami lat
na poznańską ziemię
spadł deszcz meteorytów
Niektóre znikły w głębi
inne wyryły przepastne kratery
możesz je dotknąć nawet zmierzyć

Nie znajdziesz innego miasta
z kraterową dekoracją
chociaż na świecie
takich śladów
ze dwieście

Żelazne meteoryty
nie na zawsze
schowały się pod ziemią
namierzone wykrywaczem metalu
wykopano
oczyszczono
i największy w Polsce
cieszy poznaniaków

Rezerwat przyrody
z kosmicznym aspektem
połączony z grądem
to perła Poznania
o nazwie
Meteoryt Morasko

WIDMO BROCKENU

Wędrując po Tatrach
ujrzałam na chmurze
tajemniczą zjawę
postać o długich kończynach
z głową w aureoli

pozdrowiłam ręką
odpowiedziała
tak samo
ja machałam prawą
ona lewą
jakbym widziała
odbicie w lustrze

Dzisiaj wiem
że to tylko mój cień
powiększony na mgielnym ekranie
gdy stanęłam pomiędzy słońcem a mgłą

DROGA MLECZNA
1
Mglista smuga
przecina niebo
możesz ją zobaczyć
nawet sfotografować
w kwietniową lub majową noc

Starożytni Grecy wierzyli
że to mleko z piersi bogini Hery
rozlało się jasną smugą
gdy karmiła Herkulesa

2
Astronom mówi:
to Galaktyka
z Układem Słonecznym
i miliardami gwiazd
ma kształt dysku
z ramionami zwiniętymi w spiralę

Jest to miejsce w Kosmosie
w którym mieszkamy
a wielu ludzi nie widziało jej
może nie patrzyli w niebo
we właściwym miejscu i czasie

3
Droga Mleczna
to część Wszechświata
razem z nim się porusza
Można dostać zawrotu głowy
wiedząc że Ziemia kręci się
wokół Słońca które wiruje
wokół Galaktyki
a ona w Grupie Lokalnej
wprawianej w ruch
względem kosmicznego promieniowania
pozostałości po Wielkim Wybuchu