Daromiła Wąsowska-Tomawska
Czym jest dla mnie Ziemia Szamotulska?
Szamotuły ‒ moje miasto. W nich się urodziłam, tam ukończyłam Liceum Ogólnokształcące. Po ojcu odziedziczyłam zawód. Z domu wyniosłam miłość do ludzi, do muzyki-tej Wielkiej-klasycznej.
Szamotuły ‒ to historia wspomnień mamy, która była świadkiem rozstrzelania pod ścianą Rynku polskich patriotów przez Niemców. Jest krzyż na Rynku, na który patrzyłam z okna dziecinnego pokoju. Jest Halszka w Baszcie, są uliczki, koleżeńskie ścieżki, zapach kasztanów i Samy.
Jest rodzina, Wacław z Szamotuł i Kolegiata gotycka.
Jest wiersz: OPOWIEŚĆ PRZY RYNKU
Pani Ewie Budzyńskiej-Krygier
mojej licealnej polonistce
Znów w gotyckiej Kolegiacie
przed obliczem
Szamotuł Pani
Ona pobłogosławi przed bitwą
pod Wiedniem
i pocieszy strapionych
rozstrzelanych na Rynku
za swą polskość
W miejscu Ratusza kamienice
brukowane uliczki
pełne westchnień
stuku obcasów
Po tych łbach wilgotnych
ze starej szkoły idzie
pierwszą kaligrafią i cyfrą
uśmiechem i przyjaźnią
pani Zofia Janikówna
Obok swym autorytetem
licealni profesorowie
i rodzice z prawdą o miłości
Po lekcjach cukierki malinki
i malowane nimi usta
Też skąd i od kogo
te pierścionki ze słomy?
I Wacław z Szamotuł
z przesłaniem swej pieśni
„Jam jest pasterz dobry”
Daromiła Wąsowska-Tomawska urodziła się w Szamotułach, jest absolwentką Liceum Ogólnokształcącego im. ks. Piotra Skargi, maturę zdała w roku 1961. Z wykształcenia jest lekarzem stomatologiem. Mieszka w Pobiedziskach koło Poznania. Prezes i współzałożycielka Salonu Artystycznego im. Jackowskich, członek UPPL (Unia Polskich Pisarzy Lekarzy). Debiutowała w ,,Kulisach Gnieźnieńskich” (1997 r.). Publikowała w kwartalniku literackim „Protokół Kulturalny”, „Akancie”, „Gazecie Lekarskiej”, w książce „Sursum Corda” ‒ poezje (W Roku Jubileuszu 25-lecia Pontyfikatu w Hołdzie Ojcu Świętemu Janowi Pawłowi II, Zakopane 2003 r.), w książce Kapłan Męczennik Ks. Józef Jamróz (Kraków 2007 r.), w „Arkuszu 2004”, „Gazecie Kulturalnej” i in. W 2002 roku otrzymała statuetkę „Pegaza” Wielkopolskiego Towarzystwa Kulturalnego. Redagowała periodyk „Salonowe Spotkania”. Współtworzyła film w reż. Jacka Kubiaka o Maksymilianie Jackowskim. Fascynuje się muzyką klasyczną. Wydała książkę ‒ debiut poetycki: Zza cieni i obłoków (2004 r.); jej kolejne tomiki poetyckie to: Smuga i promień (2007), Ślady stopy (2008), W głosach domu (2010), Powroty (2015) i Fotografie (2017). Wspólnie z Jerzym Grupińskim zredagowała książkę W cieniu wronczyńskiego dworu (2009) ‒ publikację przygotowaną z okazji XV-lecia Salonu Artystycznego im. Jackowskich.
Wybór wierszy Daromiły Wąsowskiej-Tomawskiej
(por. także Wiersze o regionie szamotulskim)
NOWONARODZONEMU
wnuczkowi Nikodemkowi
Jeszcze wczoraj ‒ …
A dzisiaj już wiem
Wszystko słyszysz
i już nie wyglądasz
jak rosnący
obrazek
Prasuję twoją pieluszkę
a wygładza się
zmarszczka
na mojej twarzy
SZTORM
Marcinowi Kaczmarkowi
Piana mewa
gubi się w oddechu fali
Na otwartym morzu razi
Czarno aż biało
CZERWIEC 1956
Mama kroi chleb
Zawsze robi znak krzyża
Łamie rozkłada i suszy
na rozgrzanej blasze
kuchennego pieca
Nocą uszyje płócienny worek
i powiesi go we wnęce
na drzwiach
pod kredowym napisem
K + M + B 1956
Ktoś rozpowiada szepce
W Poznaniu na ulicy czołgi
na bruku krew
A tu pachnie chleb
Pod kaflem iskra żar
Poci się dzień
w dreszczu stoi noc
W szczelinie stołu
okruch chleba
TCHNIENIE
Tam gdzie światło
nie ma już
swojej prędkości
a jasność budzi
nowe oblicze
Pan
na swej fletni zmienia dziś
kolejność dźwięku
Więc jak daleki
nam wybór swoboda
gdy znów zadrży
jak rozkaz
pajęcza nić naszego genu
By bronić słabości
czy rodzić się znowu
od nowa?
Z KSIĘGI DWORU
Otwórz się kuta bramo
i ty ruda azalio przy werandzie
Ze sztambucha wysypią się
ziarna imion
jak w brzemienny kłos schowane
Czyjś śpiew granie i kornik w desce
Dzień jak warkocz
w turkocie kół i parskaniu koni
rozmazany atrament i rysunek chiński
Pod wieczór zapach naftowej lampy
i chybotliwy cień na ścianie
Skrzydło świerszcza i ramię nocy
Tylko przewrócić kartę
Wszystko odpamiętać